اولین سازمان آتش نشانی در سوم دسامبر 1591 در هامبورگ تاسیس شد. در سال 1666 آتش سوزی بزرگی در یک نانوایی در لندن اتفاق افتاد که بر اثر آن 200 خانه همجوار آن در آتش سوختند و خوشبختانه فقط 6 نفر در این آتش سوزی جان خود را از دست دادند اما بزرگی این حادثه آنقدر بود که مردم از پس خسارتهای آن نتوانستند بر بیایند و راهی زندان ها شدند. یک سال پس از این ماجرا بیمه آتش سوزی تاسیس گردید که متاسفانه منجر به سو استفاده از شرکت های بیمه شد که برای رفع این مشکل راه حل های زیر عنوان گردید :
1- همکاری شرکت های بیمه و اتحادیه های آتش سوزی
2- پیدا کردن راه حل های جهت مقابله و پیشگیری با آتش سوزی
بعد از آتش سوزی بزرگ لندن، شرکت های بیمه به ساخت تجهیزات آتش نشانی و استخدام افراد جهت آتش نشانی اقدام کردند که متاسفانه در این خصوص موفق نبوده و شرکت های بیمه مختلف آتش سوزی را که در محل بیمه گذار دیگری باشد را خاموش نمیکردند و این شد که آتش نشانی شهری بوجود آمد.
با گذشت روز افزون و پیشرفت همه جانبه در صنعت و افزایش روز افزون جنگ و حوادث طبیعی، تجهیزات گسترده ای برای مقابله با این حوادث اختراع گردید.
در سوختن 3 مورد تاثیر گذار است : دمای بالا، اکسیژن، ماده سوختنی. برای از بین بردن یکی از این موارد نیاز به کپسول های آتش نشانی می باشد.
کپسول های آتش نشانی استوانه های فلزی محکمی هستند که با آب و یا یک ماده خفه کننده آتش پر شده است و براساس نوع آتش سوزی باید کپسول های آتش نشانی موزد نظر را انتخاب نمود.
برای گرفتن نتیجه بهتر در خصوص کپسول های آتش نشانی آن ها را مستقیما روی سوخت مواد درون کپسول را تخلیه کرد. در صورتی که فقط شعله را هدف گیری کنید فقط مواد را به هدر داده و نتیجه درستی بدست نخواهید آورد.
در پایان هر دوره استفاده از کپسول های آتش نشانی باید جهت شارژ کپسول آتش نشانی اقدام کرد تا در مراحل بعدی دچار دردسر نشوید. البته مسئولان آتش نشانی هر ماه بازرسین خود را جهت کنترل هر ماه کپسول های آتش نشانی به مکان های مورد نظر میفرستد تا از سالم بودن و شارژ کپسول آتش نشانی مطمئن شوند.
کپسول آتش‌نشانی نوعی دستگاه برای خاموش نمودن آتش است . این دستگاه جزء خاموش کننده‌های آتش قابل حمل دستی بوده و با توجه به نوع آتش ترکیبات مختلف مانند آب، پودر و گاز، گاز دی اکسید کربن را با فشار بر روی آتش می‌افکند.
کپسول‌های آتش نشانی استوانه‌های فلزی محکمی هستند که با آب یا یک نوع ماده خفه کننده مانند دی اکسید کربن پر شده‌اند و وقتی اهرمی را که بالای این استوانه‌است فشار دهید، ماده با فشار زیادی از کپسول خارج می‌شود . در این کپسول‌ها یک لوله، مخزن تحت فشار کپسول را به قسمت بالای کپسول متصل و یک شیر فنری نیز ارتباط میان لوله را با دهانه خروجی مسدود کرده‌است. در بالای سیلندر، سیلندر کوچک دیگری وجود دارد که با گاز فشرده‌ای مانند دی اکسید کربن پر شده‌است و یک شیر جلوی انتشار دی اکسید کربن را می‌گیرد.
برای استفاده از کپسول آتش نشانی باید ضامن کپسول را کشیده و اهرم آن را فشار داد. این اهرم یک میله را فشار می‌دهد تا شیر فنری را به پایین فشار دهد و مسیر خروجی را باز کند. گاز فشرده شده بر اثر فشار رها می‌شود و با نیروی قابل ملاحظه‌ای از مخزن به دهانه خروجی منتقل شده، خارج می‌شود .
باید آن را مستقیماً روی سوخت هدف گیری و روی تمامی سوخت پخش کرد. کپسول را با اندازه‌های مختلف و گازهای مختلف می‌سازند .
وزن خاموش کننده
وزن خاموش کننده‌های دستی متفاوت می‌باشد، از یک کیلو گرمی تا ۱۴ کیلو گرمی یا ۱۴ لیتری آن وجود دارد به طوری که یک نفر به راحتی بتواند آن را حمل نماید . انواع بزرگ تر این وسیله به دلیل وزن زیاد بر روی چرخ قرار گرفته و گاهی اوقات بعضی از آنها در جای مشخصی به صورت ثابت نصب می گردند که دیگر لفظ دستی به آن گفته نمی‌شود و به عنوان کپسول های آتش نشانی چرخدار شناخته می‌شوند. از انواع خاموش کننده‌های دستی با توجه به ظرفیت و نوع مواد داخل آن می توان در حریق‌های کوچک و مختلف استفاده نمود .
انواع مواد اطفاء حریق خاموش کننده‌ها
با توجه به کاربرد متفاوت خاموش کننده‌ها و از طرفی با توجه به متفاوت بودن مواد در حال احتراق، مواد اطفاء کننده نیز متفاوت می باشند . پنج نوع مواد اطفاء کننده با کاربرد متفاوت در خاموش کننده‌های ذیل وجود دارد :
۱- خاموش کننده‌های محتوی آب WATER FIRE EEXTINGUISHER
۲- خاموش کننده‌های محتوی پودرPOWDER FIRE EEXTINGUISHER
۳- خاموش کننده‌های محتوی گاز CARBON DIOXIDE FIRE EEXTINGUISHER
۴- خاموش کننده‌های محتوی کف EEXTINGUISHER FOAM FIRE
۵- خاموش کننده‌های محتوی مواد هالوژنه HALOGENATED FIRE EEXTINGUISHER
تامین فشار در خاموش کننده‌ها
در گذشته جهت اطفاء حریق از سطل شن یا قوطی‌های محتوی پودر استفاده می کردند، بدین صورت که عامل فشار جهت تخلیه این مواد وجود نداشت و شخص مجبور بود که با دست آن را بر روی آتش بپاشد، اما امروز جهت پرتاب مواد اطفاء کننده از عوامل فشار که در درون سیلندرها وجود دارد استفاده می کنند که آن عوامل به شرح زیر می باشند :
۱- فشار گاز بي اثر مانند N2 به داخل سیلندر
۲- فشار گازCO2 که در داخل کارتریج قرار دارد
طرز عمل سیلندرهای خاموش کننده
خاموش کننده‌ها به دو طریق عمل می کنند به صورت مستقیم و به صورت واژگون، البته روش واژگون مربوط به خاموش کننده‌های قدیمی تر سودا اسید و یا فوم شیمیایی می‌باشد .
الف) روش واژگون :
در این روش برای خارج شدن ماده اطفائیه از خاموش کننده باید آن را به صورت واژگون (سر و ته ) گرفت در غیر اینصورت ماده اطفائیه خارج نمی شود و فقط عامل فشار آن تخلیه می گردد . جهت شناسایی این نوع خاموش کننده‌ها یک دستگیره تا شونده در ته سیلندر وجود دارد .
ب) روش مستقیم :
در این نوع خاموش کننده‌ها احتیاج به واژگون کردن خاموش کننده نمی باشد و بایستی از دستگاه به صورت مستقیم استفاده کرد. توجه گردد که در صورتی که خاموش کننده ای را که عملکرد آن مستقیم است واژگون کنیم عامل فشار آن از نازل NOZZLE خارج می‌شود و اگر خاموش کننده نوع واژگون را مستقیم نگه داریم همین عمل انجام می‌شود .
قدرت پرتاب
برای اینکه بتوان با رعایت فاصله مناسب با آتش مواد اطفائیه را بر روی آتش پاشید، خاموش کننده باید قدرت پرتاب داشته باشد که معمولاً حداقل آن ۲ متر و حداکثر آن ۷ متر می‌باشد .
درصد تخلیه: درصد تخلیه مواد خاموش کننده در شرایط عادی و شارژ کامل دستگاه متفاوت می‌باشد . این درصد برای خاموش کننده‌های آب، کف، دی اکسید کربن و مواد هالوژنه ۹۵٪ و برای خاموش کننده‌های پودری ۸۵٪ می‌باشد .
زمان تخلیه: این زمان در خاموش کننده‌ها با توجه به مواد اطفائیه و وزن یا حجم آنها متفاوت است . حداقل زمان تخلیه ۸ ثانیه و حداکثر آن ۶۰ ثانیه می‌باشد .
آزمایش‌های معمول
کلیه خاموش کننده‌ها می بایست به وسیله مصرف کننده یا کارخانه سازنده مورد آزمایش قرار گیرند . الف) بازدید ماهیانه : این بازدید با توجه به شرایط آب و هوای هر منطقه از یک ماه تا سه ماه یک بار انجام میگردد که در این حالت خاموش کننده به صورت ظاهری و از نظر سالم بودن پلمپ، قرار داشتن در محل خود، کم نشدن فشار، سالم بودن نازل و ضربه نخوردن مورد بازدید قرار می گیرد .
ب) بازدید سالیانه : برای اطمینان از عملکرد مواد اطفائیه درون خاموش کننده بر روی حریق بایستی بعضی از آن ها در حریق های تمرینی و آموزشی مصرف کرده و سپس خاموش کننده را شارژ و جهت استفاده آماده نمود .
ج) آزمایش بدنه در مقابل فشار : با توجه به استاندارد یا توصیه کارخانه سازنده هر چند سال یک بار ( معمولاٌ 2 سال ) بدنه خاموش کننده در مقابل فشار از نظر میزان مقاومت آزمایش هیدرواستاتیک می گردد .
انواع خاموش کننده‌ها
خاموش کننده‌های آبی
این گونه خاموش کننده‌ها دو نوع اند : خاموش کننده‌های آب تحت فشار این گروه از خاموش کننده‌های دستی معمولاٌ دارای ظرفیت ۹ لیتری یا بیشتر آب خالص می باشند و برای استفاده در آتش سوزی های گروه A مورد استفاده قرار می گیرند . یکی از مشکلاتی که این نوع خاموش کننده‌ها دارند آن است که در مناطقی که درجه هوای آن کمتر از ۴ درجه سانتیگراد ( ۴۰ درجه فارنهایت )می باشد به دلیل یخ زدن آب غیر قابل استفاده می‌باشد . کارخانه‌های سازنده جهت رفع این مشکل در مناطق مذکور به جای آب از محلول ضد یخ مخصوص استفاده می کنند که حتی در برودت ۴۰- درجه سانتیگراد قابل استفاده می باشند .
قدرت پرتاب این نوع خاموش کننده ۷ متر طبق استاندارد انگلیس بوده ولی در استاندارد آمریکا قدرت پرتاب آن ۱۰ تا ۱۲ متر تعیین گردیده است . از این نوع خاموش کننده می توان بصورت متناوب استفاده نمود . مدت زمان تخلیه آن بصورت مداوم طبق استاندارد انگلیس ۶۰ ثانیه و طبق استاندارد آمریکا ۵۵ ثانیه می‌باشد . فشار مورد نیاز برای تخلیه از هوای فشرده شده در درون خاموش کننده تأمین می گردد . ( این نوع خاموش کننده در زمان شارژ کامل دارای ۱۰ بار یا PSI ۱۵۰ فشار می‌باشد)
خاموش کننده‌های آب و گاز
این نوع خاموش کننده هم مانند خاموش کننده آب تحت فشار می‌باشد، یعنی محتوی سیلندر آب و یا محلول ضد یخ است و آن خالی می باشد. به طور کلی در هر دو نوع خاموش کننده جهت جلوگیری از زنگ زدگی داخل سیلندر را با لایه ای نازک از پلاستیک یا ماده ضد زنگ می پوشانند . تفاوت این دو نوع خاموش کننده در نوع عامل فشار آن ها می‌باشد . جهت تأمین فشار مورد نیاز در این نوع خاموش کننده از گازCO2 تحت فشار در یک سیلندر کوچک به نام کارتریج استفاده می‌شود . خاموش کننده آب و گاز عموماٌ غیر قابل کنترل است، به این معنی که گاز ذخیره شده در کارتریج وقتی که آزاد شد غیر قابل برگشت می‌باشد . مقدار تخلیه هر دو نوع خاموش کنده ۹۵٪ در زمان شارژ کامل می‌باشد . نوعی از همین خاموش کننده وجود دارد که نازل آن دوش مانند است و آب را به صورت مه به بیرون ارسال می‌کند . استاندارد انگلیسی قدرت پرتاب این نوع خاموش کننده را ۴ متر تعیین نموده است.
خاموش کننده‌های پودری
پودر خاموش کننده عبارت است از مخلوطی از گرد بعضی مواد شیمیایی که جهت خاموش کردن آتش بکار می رود . در گذشته نحوه استفاده از پودر خاموش کننده بدین صورت بوده است که تعدادی قوطی یا ظروف به اشکال مختلف را از پودر پر کرده و در جاهای مناسب قرار می داده اند و با شروع آتش سوزی افراد درب قوطی‌ها را باز کرده و پودر آن را بر روی آتش می پاشیدند . با گذشت زمان برای پاشیدن پودر بر روی آتش دستگاه های خاموش کننده پودری طراحی و ساخته شد .
انواع پودرهای خاموش کننده: ۱- پودر شیمیایی که برای اطفاء حریق غیر فلزات کلاس A و B و C بکار می رود. ۲- پودر خشک که برای اطفاء حریق فلزات کلاس D بکار می رود .
خاموش کننده‌های پودر و هوا
حجم سیلندر پودر و دیگر آن هوای خشک یا نیتروژن می‌باشد و در زمان شارژ فشار آن (10بار PSI ۱۵۰ ( می‌باشد . به دلیل اینکه پودر در داخل خاموش کننده به طور دائم تحت فشار می‌باشد احتمال کلوخه شدن در آن زیاد است . بنابراین هر از گاهی لازم است خاموش کننده را سر و ته نموده و مجدداٌ در جای خود بگذاریم . اغلب بر روی این خاموش کننده فشار سنج وجود دارد که فشار درون سیلندر را نشان می دهد . این خاموش کننده از نوع قابل کنترل بوده و در وزن‌های مختلف از ۵/۰ کیلویی تا ۱۴ کیلویی وجود دارد . زمان تخلیه بستگی به وزن مواد محتوی دارد به طوری که از ۸ ثانیه تا ۱۴ ثانیه می‌باشد و مقدار تخلیه آن در زمان شارژ حداقل ۸۵٪ است . قدرت پرتاب این خاموش کننده ۶ متر است و جهت آتش‌های کلاس‌های مختلف به کار می رود .
خاموش کننده‌های پودر و گاز
این نوع خاموش کننده‌ها خود به دو گروه تقسیم می شوند . الف ) کارتریج داخل ب ) کارتریج بیرون
کارتریج داخل
عامل فشار در این نوع خاموش کننده‌ها گاز CO2 می‌باشد که در داخل یک سیلندر کوچک قرار دارد که این سیلندر زیر درپوش و در داخل سیلندر خاموش کننده قرار گرفته است، در موقع استفاده با فشار اهرم راه خروج گاز از داخل کارتریج باز و گاز، محتویات داخل سیلندر را تحت فشار قرار داده و به بیرون می راند .
کارتریج بیرون
در این نوع محتوی گاز CO2 خارج از استوانه قرار گرفته و مجرای خروجی گاز کارتریج به بدنه خاموش کننده وصل می‌شود که عملکرد آن هم ضربه ای هم فلکه ای هم اهرمی است . کارتریج هایی که در خارج بدنه قرار می گیرند دارای سوپاپ عملکرد بوده و گاز کارتریج آز آن در صورت لزوم تخلیه می‌شود . در خاموش کننده‌های پودری کارتریج دار چنانچه به هر صورت گاز وارد سیلندر شد و مقدار کمی از پودر آن مصرف گردید نمی توان برای استفاده بعدی به آن اطمینان کرد . بنابراین باید گاز داخل سیلندر را تخلیه و سپس درپوش را باز کرده و کارتریج آن را تعویض کنید . جهت تخلیه گاز از درون سیلندر کافی است خاموش کننده را سر و ته نموده و اهرم آن را فشار دهید تا تمام گاز خارج گردد .
خاموش کننده گازی CO2
از گذشته دور تاکنون این گاز بعنوان یک گاز ضد حریق در دستگاه های ثابت اتوماتیک مورد استفاده قرار می گرفته است . گاز CO2دارای خواص زیر می باشد: گازی است غیر قابل اشتعال، بدون بو، خنثی، غیر سمی، ضد فاسد شدن ، هادی جریان الکتریسیته نبوده، وزن آن یک و نیم برابر هوا می‌باشد و به همین خاطر در موقع اطفاء به نحوی سطح آتش را پوشانده و جانشین اکسیژن می‌شود و در نتیجه عمل اطفاء به نحو احسن انجام می‌شود . انواع دستی این خاموش کننده با ظرفیت‌های ۱ تا ۶ کیلوگرم ( ۱۲-۲ پوند ) ساخته می‌شود . در ظرفیت‌های بیشتر بصورت چرخ دار و یا دستگاه‌های ثابت اتوماتیک طراحی و مورد استفاده قرار می گیرد . به دلیل این که گاز CO2در محل مصرف هیچ اثری از خود به جای نمی گذارد بیشتر در محل‌های سر بسته و جهت اطفاء حریق‌های کلاس B و C وسایل الکتریکی و دستگاه‌های کامپیوتری و بطور کلی وسایل برقی مورد استفاده قرار می گیرد . این خاموش کننده‌ها معمولاً قابل کنترل هستند، نازل خاموش کننده گاز CO2 به شکل قیفی یا شیپوری است و علت آن نیز این است که از سرعت زیاد گاز به هنگام خروج جلوگیری کرده و به آن اجازه انبساط داده می‌شود و از ایجاد صدای زیاد نیز جلوگیری می‌کند . لازم به ذکر است که یک پوند گاز CO2 مایع در صورت آزاد شدن ۸ فوت مکعب گاز تولید می نماید، این توسعه زیاد حجمی اثر شدید خنک کنندگی داشته بطوری که برودتی برابر با ۱۱۰- درجه فارنهایت ایجاد می نماید . اگر چه دی اکسید کربن سمی نیست ولی وقتی به میزان زیاد در فضای بسته مورد استفاده قرار گیرد میزان اکسیژن هوا را تقلیل داده و هر شخصی که در محل مذکور حضور داشته باشد، دچار کمبود اکسیژن شده در نتیجه ایجاد خفگی به وی دست خواهد داد .
جهت کار با این نوع خاموش کننده، ابتدا دستگیره را گرفته و پین را بیرون بکشید، سپس اهرم را فشار دهید و گاز را بر روی حریق بریزید . بایستی مراقب بود که اعضای بدن با شیپور تخلیه کننده تماس پیدا نکند زیرا این قسمت به دلیل برودت زیاد ممکن است باعث سوختگی در محل تماس گردد . مکانیزم شیر این خاموش کننده باید طوری باشد که به سرعت باز و بسته گردد، در غیر این صورت گاز تبدیل به یخ شده و راه خروج را مسدود می‌کند، به همین دلیل از شیرهایی با مجرای خروجی بسیار کوچک در این دستگاه استفاده میگردد . مقدار تخلیه این خاموش کننده ۹۵٪ است و حداکثر پرتاب آن ۲ متر می‌باشد . زمان تخلیه این خاموش کننده حداکثر ۲۰ ثانیه می‌باشد .
خاموش کننده‌های هالوژنه ( B . C . F )
گرچه مواد هالوژنه بعنوان ماده اطفاء حریق قابل قبول و شناخته شده می باشند ولی استفاده از این مواد به دلیل صدمه زدن به لایه ازن محدود و ممنوع شده است، هرچند احتمال دارد که در بعضی از مؤسسات هنوز از این خاموش کننده‌ها استفاده شود . بمنظور ساخت مواد اطفائیه در این خاموش کننده‌ها از دو ماده به نامهای متانCH4 و اتان H2C6 بعنوان مواد پایه استفاده می‌شود که البته مواد هالوژنه جایگزین هیدروژن این ترکیبات می‌شود و مواد بدست آمده قابلیت اشتعال نداشته و حدوداً ۴ الی ۵ برابر از هوا سنگین تر هستند و به سرعت روی حریق را پوشانده و مانع از رسیدن اکسیژن به حریق می‌شود و از طرفی در واکنش‌های زنجیره ای سوختی دخالت کرده و در نتیجه عمل اطفاء صورت می گیرد . این مواد تا زمانیکه در داخل سیلندر یا ظروف سر بسته هستند بصورت مایع و در محیط به صورت گاز می باشند .
این خاموش کننده‌ها را می توان در اکثر حریق‌ها استفاده نمود، بخصوص در حریق‌های دستگاه‌های برقی و همچنین دستگاه‌های ظریف الکتریکی از این خاموش کننده جهت آتش سوزی هائی که در یک سطح باشند مانند جامدات و مایعات قابل اشتعال می توان استفاده نمود .
خاموش کننده‌های مواد کف
کف مورد مصرف برای اطفاء حریق مایعی است که به صورت پرتاب به روی مواد در حال اشتعال به سرعت روی آتش را پوشانده و مانع از برخاستن گاز قابل اشتعال از روی مواد میگردد و با پوشاندن سطح ماده در حال اشتعال از رسیدن اکسیژن هوا به آتش جلوگیری به عمل می آورد . وزن مخصوص آن کمتر از وزن مخصوص مایعات قابل اشتعال است لذا در سطح آن شناور گشته و پائین نمی رود . این نوع خاموش کننده‌ها به علل اشکالاتی که داشته اند در سالهای اخیر از رده مصرف خارج گردیده اند . ( قدرت پرتاب خاموش کننده‌های کف حدود ۵ متر است و نسبت ترکیب آن با آب ۱ به ۸ است یعنی به ازای هر ۸ لیتر آب ۱ لیتر فوم اضافه می کنند و ظرفیت این نوع خاموش کننده‌ها معمولاً ۹ لیتری می‌باشد ).
